Zo weken niks en nu na 1 dagalweer een nieuw verhaal terwijl jullie de vorige waarschijnlijk nog niet helemaal gelezen hebben. Peru! Ik kwam dus aan in Lima, de hoofdstad. Kei warm. Ik onderhandelen met een taxichauffeur. Altijd leuk als je nie weet hoe ver het is. Ik kreeg 'm zover dat ik 15 soles (4 euro) moest betalen, ma hij wilde het verdraaien naar ¨It's on the other side, that's 18¨. Ik wilde weigeren, want dat was ook nie de afspraak. Ma toen we voor de deur stopten waar brurke gereserveerd had, bleek dit een heel dik hotel te zijn en was mijn wisselgeld 3 sol te weinig. Tja, wat kan ik nu zeggen over die 70 cent die ik te weinig terug kreeg? Brurke zat nog int vliegtuig, dus ik genoot flink van de luxe wc en nam nog een heerlijke douche op onze kamer op de bovenverdieping op de hoek vant hotel. Ik kocht een welkomstkado voor bertje, een picso(peruaanse sterkedrank) in een speciale fles met wat glaasjes. Ik maakte een backup van de fotos (en dat was slim, zo blijkt later, toen ik bestolen werd!) Mijn telefoon deed het nog steeds nie, dus ophalen op het vliegveld leek me nie zo'n strak plan, aangezien dit ver buiten de stad lag. Voordat ik klaar was, was brurke er ineens! ¨Ha bertje!¨ zei hij in de stille kamer, waardoor ik me aardig verschoot. Raar, om je brurke na 3 maanden weer te zien, hoewel het zo kort geleden leek. Daar moest op gedronken worden, dat deden we en daarna een luxe peruaanse maaltijd, tegen nederlandse prijzen. We praattesn wat bij en gingen 's avonds op stap. We waren waarschijnlijk veels te vroeg en ook de oudste en zeker de grootste van de toko. Wat zijn de mensen hier klein zeg! We steken er een kop bovenuit. Leuk, als het druk is, kei je zo op de menigte.

Dag 2 gingen we de stad verkennen. Met een gammel busje 't dorp in voor een paar cent. We namen ook een kijkje in een armere buitenwijk, wat wél interessant was. Een 2-gangenlunch namen we in een klein restaurantje voor een kleine 2 euro. Het was terrasjesweer, en een pils hadden we wel verdiend dachten we. Lekker! Ondertussen werd het happy hour. We dronken en nog wat en de rekening was normaal, dus beloofden ze als we terugkomen ipv 2 voor 1, zelfs 3 vor 1 te geven. Ideaal! We vroegen waar we carnaval konden vieren. ¨Not here, that was last week. I don't know. Not near.¨ Ma na een uur besefte 1 dat ze morgen naar de carnaval ging in een buurt in lima. Tja, dat vroegen we dus! Af en toe hebben ze het verstand van een stoeptegel. We gingen weer terug naar het terrasje, dronken er samen 3 en verbaasden ons over de rekening: 15 soles ipv 6. Na een lange discussie kwam het dus neer op: 3 voor 1 prijs, en die prijs bleek 15 te zijn. (En niet 3 voor de prijs van 1 pils, zoals logisch zou zijn) Ook brurke was al meteen getuige dat ze je overal mee proberen te bezeiken. 's Avonds at ik een cuy, een lokale specialeit dat gewoon een cavia was. Z'n flinke nagels zaten nog aan z'n klauwtjes. Smaakte aardig, ma toen bleek dat er nog haar op stond en dat niet hoorde ging de zin over.

Zoveel mensen gevraagd, niemand wist van de carnaval af, slechts die ene. Zelfs in de goeie buurt kon de 5e persoon aan wie we de weg vroegen pas bevestigen dat er iets van carnaval was. Toen we 2 blauwgeverfde mensen zagen, konden die ons erheen brengen. Verschillende groepen waren geverfd of verkleed. Gele, blauwe, piraten, duivels, ... Het leek ons verstandig om de zondagse kledei te wisselen met wat minder goede kleding en terug te keren. De taxichauffeur wist nie meer precies waar ie ons op gepikt had en na zoeken kwamen we bij een andere groep, die ons schminkte. We kregen zelfs een t-shirt van hun groep, dus ging het andere shirt op de kop. Feest! Met een ongeorganiseerde optocht door de buurt werden we bezegend met water, ma vooral verf. We zagen eruit!!!! Pils drinken en aansluiten in de rij om ergens achteraf in een douche te kunnen zeiken. Echt een vette ervaring! We hoorden het iedereen nog zeggen:¨Carnaval? No, we don't have¨

Een heerlijk ontbijtbuffet 's ochtends weer. Mijn baard lag weer int putje, de wc was verstopt geraakt en met verf begkladde kleding lag verspreiddoor de kamer. Tijd om te gaan.

In Ica gingen we met een boot naar de Balletas-eilanden waar brurke zijn eerste pinguins zag. Rode rotsen in de zee, beklad met witte schijt van de vogels, waar het zwart van zag. Zeehonden overal ook. Moi! Verder deden we nog een stadstocht. Lelijke stad, ma toch wat mooie dingen achteraf. Een 7-koppige palm, wat speciaal zou zijn, een waarzegger, waar een zwarte kat mijn pad kruiste, en naar pisco proeverij. 's Avonds een festival int dorp, waar ik sjans had met 2 jeugdige homo's? Verder was het een feest om de oogst van de wijn te vieren. En daar moest op gedronken worden. Tieft! Troep! Gadverdamme! Rooien diesel smaakte nog beter! Goedkoop zat, dat zeker. Tijd om te vertrekken naar Nasca, 2 uur in de bus. Hier werd ik dus bestolen, (zie andere verslag)van mijn telefoon, bril, wat papieren, en de tondeuse. Wilde ik me net kaal scheren! Gelukkig niet mijn paspoort. En nee rene, ik sliep niet. zoals jij dat zo mooi kan met de mond wagenwijd open! Was 't die zwarte kat... Tja, 't geluk was op. De nederlandse ambassade waarschuwde voor vluchten over de nasca-lijnen omdat die geregeld neer storten. Tja, en pech stond aan mijn voet nu. Toch gedaan, want dat wilden we. Sjiek, bijna kotsen van de draaibewegingen in het kleine vliegtuigje. We zagen 12 metersgrote figuren getekend in de woestijn, en niemand weet waar ze vandaan komen. Een aap, vogel, hond, boom, ... Sjiek en blij dat we weer aan de grond stonden. In Arequipa deden we een 2 daagsetocht naar de colca canon, met prachtuitzichten over de vallei. We gingen over een bergtop van 4910 meter waar 't hagelde en we zeikten in een hutje war de schijt langs het gat was gemikt. Lama's waren op een iets lagere hoogte en kids wilden graag een foto laten maken met jou en de lama's, om een zakcentje bij te verdienen. Mooi! We dronken cocathee, een kruidendrank om je alerter te maken en waardoor je beter tegen de ijle lucht kan. In het dorp waar we arriveerden was het carnaval. Mooi verklede mensen die een ronde liepen over het plein, begeleid door de andere helft van het dorp dat in de joekskapel speelde. Ondertussen gingen we naar een heerlijke natuurlijke hotspring in de buitenlucht tussen de bergen.Heerlijk! Net als thuis, hahaha! Het zelfde deuntje van 20 seconde klonk nog steeds en werd continue gespeeld tot in de late uurtjes, toen we nog effe meedansten in de regen. Met soppende schoenen had ik toch een mooie 2e dag, waar we géén condors (de bekende grote roofvogels van hier) zagen, ma wel genoten van alles, zo ook van groene, gele en rooie cactusvruchten. In arequipa zagen we een wilde rivier, wat ons deed besluiten te gaan raften. Ging goed te keer.

Wat er nog ontbrak was de Machu Picchu. Ma eerst St Patricksday, de ierse feestdag. Ierse kroegen waren er wel, ma feest was ver te zoeken. We genoten van free drinks en later kwam het toch op gang. Wat een feest. Een local kwam steeds met een ander drankje en we moesten meedrinken. Hij werd zatter en zatter en stond nog met de jas aan op de dansvloer vrouwen lastig te vallen. In een 4 daagse trekking naar de top. Brurke had 't er kwaad aan. Het regenseizoen was nog ma net ten einde. Met de mountainbike sjeesden we bergafwaarts en we waren zo zeiknat van het bergwater dat over de wegen liep- Aardverschuivingen maakten het lopen moeilijk. Omwegen, omdat wegen verdwenen waren. We klommen nog over plaatsen heen, waar ik bekand de boks volscheet. Ook over de inca trail van de jaren 1100, vond ik niks. Een meterbreed paadje langs een steile berghelling, kijkend in de verre diepte.Hoogtevrees, that's me...Ergens werd een cuy (cavia) klaargemaakt waar de feutus van een kleine aan de lamp werd gehangen. Offer. We konden nie meer verder toen we weer bij een doodlopende weg kwamen door een aardverschuiving. Ik hielp een postbode omdat ook hij verder wilde. Met 2 rugzakken en een kuubse doos door de struiken op de steile helling. In het donker na 10 uur lopen bereikten we het dorp. Aan het diner viel plots de stroom uit, gezellig met kaarslicht eten. Bleek dat op dezelfde plek waar wij geschraveld hadden een grotere verschuiving te zijn geweest, die de stroompaal mee had genomen. 2 locals (en misschien 2 toeristen) meegetrokken. 1 local werd 's nachts gevonden, 1 de volgende ochtend, beide in slechte staat, ma in leven. Hadden wij kunnen zijn. Nog ff een hotspring in om bij te komen, waarna we de laatste dag om 4 uur 's ochtends door de stromende regen naar de top gingen via 1700 treden. Te veel voor bertje. Ik moest de rugzak ma dragen... De macchu picchu (oud vervallen dorpop een bergtop)was mooi en de moeite waard. Geen dingen meer wagen, ik ben er klaar mee. (8 mensen vielen in de laatste jaren dodelijk omlaag, ik wilde niet de 9e zijn). Terug naar lima, waar een traantje het plotseling afscheid in de ogen sprong. Brurke naar huis. Ik ging gister naar Shakira die in het stadion speelde, vet! En nu? Morgen een 27 uurse busreis naar La Paz, bolivia, voordat ik terugreis en richting Equador ga....