Mensen, zoals jullie in het vorige verhaal van Antarctica konden lezen, heb ik besloten toch te gaan! Antarctica!!!!!

Maar eerst even over Puta Arenas. Tja, Rene en ik zaten dus vast in deze stad, waar geen klote te doen was. Iedere dag gingen we weer met onze rugzak op de rug bekant een kwartier lopen naar de busstop. Als de shop open was, werden we weer ingelicht dat morgen een goeie kans was en dat vandaag niks meer werd. Weer een dag in 't kapotte Pu(n)ta Arenas. De mensen staakten tegen de hogere gasprijs.De toeristen waren 't zat en besloten de belangrijkste kruising te bezetten.Jip, daar deden wij ook aan mee. Na een tijd werd ons beloofd dat er bussen ingezet werden, waarna we snel van de straat gingen en met backpack terugkwamen. Niks hoor. Toen was wel een optocht van lokale stakers aan de gang. Door ons (de gestrande toeristen) werd besloten, de kruising op te lopen en de optocht te blokkeren. Helaas haakte bijna iedereen af en daar stond ik dan, op de kruising met 5 andere toeristen. De stoet kwam op ons af, honderden. Ik kreeg er kippenvel van. Waar bleef de rest? De politie greep meteen in, ma de stoet kwam verhaal halen. Met zwarte vlaggen wapperend in mijn gezicht en vuvuzelas blazend in mijn oren maakten ze duidelijk dat ze daar nie van gediend waren.Ja wij ook nie, zei ik tegen de pliesie-kel! Ik legde hem uit (ineens kon ik spaans...) dat zij bussen beloofden en dat ze er nie waren. Regel ma! Ook de protesterende chilenen die ik sprak gaven mij gelijk, hoewel de politie de menigte op een veilige 5 meter hield. Ik besloot na aandringen van de politie ma veilig van de kruising te gaan, waardoor de stoet verder kon. En geloof ma nie dat dat hielp. Deze staking was effectiever en écht nieuws vond ik, ma hier zagen we niets van terug. De rustige middagstaking haalde de krant en de TV. De kerel die naast me stond kwam op 't nieuws, nadat we samen zingend werden gefilmd. (ik was eruit geknipt want ik had geen idee wat we zongen...) Toch vet! Klinkt allemaal gevaarlijker als dat 't was hoor.

Ma goed, nog nie weg dus. Plots waren er enkele bussen ingezet toen de grens even open was. Elk hostel zou ingelicht worden ma ons hostel natuurlijk niet. Iedere dag spendeerden we de dag om info te verkrijgen, zondag was onze rustdag en helaas, bussen gemist... We gingen protesteren bij de argentijnse ambassade, die ook geen engels spraken. (Jaja!) We kregen gratis onderdak aangeboden in een basisschool, waar we matras tegen matras op de grond konden slapen. In de rij voor het eten geregeld door het rode kruis, wat we oppeuzelden op onze kinderstoeltjes. (Eigelijk nie gratis, want dit wordt betaald van 't geld dat ik in de bus gooi als ze langs de deur komen) We vermaakten ons wel met 't speelgoed daar. En de 2e dag daar werden er plots tickets verkocht. Na 8 of 9 dagen niks,kon ikineens naar Ushuaia, Rene naar El Calefate.

In Uhuaia gezocht naar een goedkope aanbieding naar Antarctica. En zoals jullie al weten, heb ik dit geboekt!!! De dagen voor vertrek nog een trekking naar een Gletsjer in de bergen gedaan en door 't prachtige, meest zuidelijke, natuurpark ter wereld. Hier kwam ik oog in oog met een vos te staan. Spannend! Naja, supermooi uitzicht vanuit mijn bed op de zolderkamer. Dat is pas super wakker worden!

Plots was 't zover, 14 dgn op een russisch schip! 3 dagen de storm net voorgebleven, waarna we land bereikten. Ik sliep in de kleinste kamer met 2 engelse jongens. Ontbijtbuffet, 5 gangen lunch en 5 gangen diner. Kilo's vlogen eraan. En tussendoor ook nog koekjes, etc etc. Overdag presentaties van de geleerde onderzoekers en geregeld van de boot. Aan land op verschillende plaatsen of gewoon rondcruisen tussen de ijsblokken en de gletsjers door. Pinguins waren overal, zo ook zeehonden die relaxten op 't ijs, drijvend op 't koude water. Een walvis liet zich af en toe zien. Tja, supermooi, ma lastig te beschrijven... 't landschap onderweg was zo mooi ook. Bergen, bedekt met sneeuw en gletsjers in alle vormen. Een trip om nooit te vergeten, al is 't ma omdat de engelse en ik zoveel lol hadden. (Wat een lang verhaal wordt dit weer... Ben benieuwd hoeveel er afgehaakt zijn al) Koud was 't nie echt. Ik had een jas gekregen die ik mocht houden en een skibroek en laarzen. 't Was rond 't vriespunt, ma zo gek als dat ik ben, toch een duik in de antarctische zee genomen. Daar ging mijn vruchtbaarheid bijna, zo koud! Ma gelukkig hadden we een sauna, waarna we vaker in de badjas (of alleen de onderbroek) het dek op gingen om af te koelen of in 't buitenbad doken op 't schip. En dan nog een keer gezwommen in een verwarmde zee (door de vulkaan) 6 graden... IJskoud dus!

De overnachting is nie gelukt, ma dit stelde ook weinig voor. 14 dagen weg van de bewoonde wereld. Weer een nieuwe ervaring.

Meteen daarna naar nationaal park Torres del Paine, ma zo toeristisch dat ik na 1 dag weer ben vertrokken. Onderweg sprak ik iemand aan en vertelde dat er wel eens dolfijnen konden zitten. Alsof ze 't hoorde! 15 dolfijnen kwamen langs 't veer over de 'maas' zwemmen en kunstjes doen. In 't wild ja! Vet! Hier heb ik een mooi filmpje van genomen! (te zien in augustus...) Nu in El Calefate, waar ik overmorgen de gletsjer ge beklimmen met van die pinnen onder de schoenen. Dat wordt ook mooi! Nu snel weer naar het festival int dorp, waar vanmiddag oldtimertreffen was en paarden vangen en bestijgen. Met live muziek dus! Morgen niks, heerlijk uitslapen. Brurke, ik lig op schema.... Via midden en noord chili en argentinie, ben hoop ik 4 mrt in Peru brurke te treffen...

Fotos volgen snel!